Ο εξπρεσιονιστής πρωτοπόρος Βίνσεντ Βαν Γκογκ

Ο Βίνσεντ μια πονεμένη μορφή ή ένας ανυπόταχτος άνθρωπος πρωτοπόρος και για αυτό παραγκωνισμένος απ τους καλλιτέχνες της εποχής του; Για εμένα ήταν ένα ανυπόταχτο πνεύμα που δίψαγε για συναισθήματα, να δώσει και να πάρει.Ολα του τα έργα αυτό φανερώνουν. Κατάφερε να πουλήσει μόνε ένα έργο, το κόκκινο αμπέλι της Αρλ, όπου εκεί ζωγραφίζει στο ηλιοβασίλεμα με βρεμένη απ την βροχή γη τους αμπελουργούς να μαζεύουν τα σταφύλια, με κόντρα φως στο πίνακα να λαμπιρίζει όλος απ την εξαίσια εικόνα του τοπίου στο ηλιοβασίλεμα μετα την βροχή. Πρώτος γιός της οικογένειας του, ανήσυχος, αλλά με βαριά ευθύνη και θρησκευτικό καθήκον να αντιστέκεται στα ονειρά του ο Βίνσεντ αρχίζει να ζωγραφίζει σε ηλικία 12 ετών. Ανάμεσα στα θέλω του και στα θέλω της οικογένειας του που τον πιέζουν να γίνει ιερέας ο μικρος Βινσεντ διχάζεται.Απ την μία ήθελε να ασχοληθεί με την τέχνη ,και οι οικογένεια ασχολείτο με τα έργα τέχνης, αλλά ήθελε να γίνει και ιερέας.Γνωρίζει τον Μιλλέ και επηρεάζεται απ την τέχνη του.Στο τέλος φεύγει για θεολογικές σπουδές στο Αμστερνταμ. Μετά από ένα χρόνο τις εγκαταλείπει αλλά αγαπάει τους ανθρώπους και θέλει να δώσει κάτι απ τα άφθονα συναισθήματα που κρύβει ο ψυχικός του κόσμος. Πάει στο Βέλγιο για να εργαστεί ως ιεροκύρηξ σε μια πόλη ανθρακωρύχων.Μέχρι και τα ρούχα του τα έδινε στους φτωχούς. Και πάλι δεν τον κατάλαβαν και εκδιώχτηκε σαν αιρετικός.Τι κρίμα! Το 1880 πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με την τέχνη. Πάει στο Παρίσι κοντά στον αδελφό του που αρχολείται με τα έργα τέχνης και τον βοηθάει σε όλη του την ζωή με όλους τους τρόπους.Γνωρίζει εκεί πολλούς καλλιτέχνες όπως τον Τουλούζ Λωτρέκ, τον Γκωγκέν, τον Πισσαρό.Είδε τα ζωηρά χρώματα των ιμπρεσσιονιστών και χάρηκε η ψυχή του.Μετά απο 8 χρόνια φεύγει για την Προβηγκία και ζωγραφίζει ασταμάτητα λουσμένος απο ήλιο και φως. Οταν πείθει τον Γκωγκέν να πάει να μείνει και αυτός εκεί, νομίζω ,ήταν το μεγάλο του λάθος. Εχοντας ανάγκη από ηρεμία και δουλεύοντας υπερβολικά στην ύπαιθρο, ο γκωγκέν δεν ήταν και ότι καλύτερο γιατί προσπαθούσε να του επιβάλλει τις δικές του συνήθειες. Αυτό εξοργίζει τον Βίνσεντ και απειλεί τον φίλο του με ένα ξυράφι.Ο γκωγκέν φεύγει την άλλη μέρα.Από εκεί και μετά παίρνει την κάτω βόλτα.

Από ψυχιατρείο σε κλινική πάει πασχίζοντας να γαληνέψει την ταραγμένη και πονεμένη του ψυχή. Μόνη παρηγοριά του η τέχνη. Ζωγραφίζει ασταμάτητα.  αρρώστεια δεν τον αφήνει όμως να ζήσει την ήρεμη ζωή που ήθελε. Μιά μέρα σκοτώνεται με περίστροφο. Το τελευταίο του έργο το σταχοχώραφο με τα δύο μαύρα κοράκια να προμηνύουν το τέλος. `Ηταν μόλις 37 χρόνων.