Τοιχογραφία (Μουραλισμός)

Αποκηρύσσουμε τη λεγόμενη ζωγραφική του καβαλλέτου και όλες τις τέχνες των κύκλων της διανόησης  και δοξάζουμε την  έκφραση της μνημειακής τέχνης γιατί είναι δημόσια περιουσία. Αυτά είπε ο Σικέιρος.

Ο Σικέιρος ήταν ένας από τους σπουδαιότερους εκπρωσόπους του Μεξικανικού μουραλισμού. Διαμορφώνεται καλλιτεχνικά  στην Ευρώπη,  ζει την εμπειρία του σουρεαλισμού και εντάσσεται στην επανασταστική αριστερά. Το  1922 ιδρύει το σύλλογο των Τοιχογράφων του Μεξικού.

Ο μουραλισμός (τοιχογραφία), κίνημα που γεννιέται σο μεξικό σε μιά περίοδο εντονου πολιτικού αναβρασμού, εδραιώνεται σαν μοντέλο εθνικής τέχνης, ιδιαίτερα πρωτότυπο, ικανό να διαδώσει την μνημειακή τοιχογραφία σε όλο τον κόσμο.

Ο κάθε ζωγράφος διατηρεί την προσωπική του στάση απέναντι στη ζωγραφική απένατι σε θέματα όπως η γηγενής Κολομβιακή παράδοση και η μεξικάνικη εξέγερση δίνοντας στο κίνημα  ένα ετερογενή χαρακτήρα. Οι τεχνικές που χρησιμοποιούν είναι οι  παλιές τεχνικές της νωπογραφίας και της εγκαυστικής στην αρχή, αλλά ο Σικέιρος αρχίζει να πειραματίζεται με καινούργια υλικά και τεχνικές, όπως βιομηχανικά βερνίκια και ερογράφους και να ζωγραφίζει πάνω σε τσιμέντο.

 

ΝΤΑΒΙΝΤ ΑΛΦΑΡΟ ΣΙΚΕΪΡΟΣ
Τοιχογράφος της ζωής και του αγώνα
Στο μεγάλο Μεξικανό καλλιτέχνη αναφέρεται το βιβλίο του Φίλιπ Στάιν, που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή»
 
Ανήκει στη «μεγάλη τριάδα» των Μεξικανών τοιχογράφων. Μαζί με τον Ντιέγκο Ριβέρα και τον Χοσέ Κλεμέντε Ορόσκο, δημιούργησε μια μνημειακή, αντιαποικιακή τέχνη, που διαπνέεται από το επαναστατικό πνεύμα και απευθύνεται στις πλατιές λαϊκές μάζες. Αφοσιωμένος μαρξιστής - λενινιστής, στρατιώτης της Μεξικάνικης Επανάστασης και αργότερα του Ισπανικού Εμφυλίου, πάλεψε για τις κοινωνικές κατακτήσεις του λαού του. Η ζωή του θυελλώδης, γεμάτη αγώνες, εξορίες, φυλακές... Η τέχνη του, όπλο πολιτικού αγώνα, που είχε ως στόχο την αφύπνιση των φτωχών και των καταπιεσμένων.
Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος (1898 - 1974). Ενας μεγάλος καλλιτέχνης του 20ού αιώνα, ένας κορυφαίος τοιχογράφος του σύγχρονου ρεαλισμού. Στη ζωή και το έργο του αναφέρεται το βιβλίο του Φίλιπ Στάιν, που κυκλοφορεί το φθινόπωρο από τη «Σύγχρονη Εποχή», σε μετάφραση Βασιλείας Παπαρήγα. Ο Φίλιπ Στάιν - Αμερικάνος καλλιτέχνης και τοιχογράφος με εκθεσιακή δραστηριότητα στο Μεξικό, στην Ισπανία και στις ΗΠΑ - δούλεψε στις τοιχογραφίες του Σικέιρος μεταξύ 1948 - 1958.
Οπως χαρακτηριστικά σημειώνει στον πρόλογο: «Στα χρόνια που ακολούθησαν το θάνατό του και παρά την αδιαμφισβήτητη καλλιτεχνική δημιουργία του, ο Σικέιρος ελάχιστα απασχόλησε τους συγγραφείς που ασχολούνται με την τέχνη και τη δημιουργία. Με εξαίρεση τον Μάριο ντε Μιτσέλι, τα άρθρα της Ραχήλ Τιμπόλ και μια σειρά σύντομων μονογραμμάτων Μεξικανών και Αμερικανών συγγραφέων, η σημασία του Σικέιρος και η θέση του στην ιστορία της τέχνης του 20ού αιώνα έχουν κατά κύριο λόγο αγνοηθεί. Ο Σικέιρος υπήρξε ένας ζωγράφος σοσιαλιστικών πεποιθήσεων ο οποίος, κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του στο Κίνημα Μεξικανών Τοιχογράφων, αντιπαρατέθηκε με τις σχολές της αφηρημένης τέχνης οι ρίζες των οποίων βρίσκονται στον ίδιο τον καπιταλισμό. Μια δύναμη τέτοιου μεγέθους και επιρροής, όπως αυτή του Σικέιρος, αποτελούσε έναν κίνδυνο που έπρεπε, αν μη τι άλλο, να αντιμετωπιστεί, εφόσον η κυρίαρχη κουλτούρα είχε λόγο στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ομως, παρά την κυριολεκτική αποσιώπηση που επιβλήθηκε από την τεχνοκριτική, κυρίως στις ΗΠΑ, κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί την ιδιοφυή σύλληψη και την τεχνική δεινότητα που αποκάλυπταν τα έργα του».