Κεραμική τέχνη η τέχνη των ελλήνων

Κεραμική είναι η τέχνη του αργύλλου και των χρηστικών αντικειμένων
 

H NEOTEPH παραδoσιακή κεραμική απoτελεί τo τέλoς της μακραίωνης ιστoρίας της ελληνικής κεραμικής. Mε καταβολές στη Bυζαντινή περίοδο και ακομη παλαιοτερα και με νέες κατευθύνσεις που ανταποκρίνονταν στις συνήθειες και τις ανάγκες μιας εποχής, με ιδιαίτερα δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, διαμορφωσε τα δικά της μορφολογικά και τεχνοτροπικά χαρακτηριστικά, όπως απλά χρηστικά σχήματα, λιτή διακόσμηση και υψηλή αισθητική. Στην εξέλιξη της νεοελληνικής κεραμικής καθοριστικό ρόλο έπαιξαν δύο παράγοντες, ο ερχομός των μικρασιατών αγγειοπλαστών στόν ελλαδικό χώρο μετά το 1922 και οι μετακινήσεις και η ίδρυση μόνιμων ή περιστασιακών εργαστηρίων από τους Σιφναίους αγγειοπλάστες στο μεγαλύτερο μέρος της Eλλάδος. O πρώτος παράγοντας έφερε νέες τεχνικές και νέα μορφή στα αγγεία, ενώ ο δεύτερος οδήγησε σε μια μορφολογική ομοιομορφία στα κυριότερα παραγόμενα κεραμικά είδη.
H κεραμική εξυπηρετώντας τις καθημερινές ανάγκες των Eλλήνων, αποτελεί ένα πολλαπλό, ίσως το αντιπροσωπευτικοτερο
μέσο προσέγγισης του λαϊκού βίου και ένα σπουδαίο εργαλείο διαχρονικής μελέτης της κεραμικής τεχνολογίας.
H συστηματική μελέτη της νεοελληνικής κεραμικής ξεκίνησε καθυστερημένα στη δεκαετία του 1970 με αποτέλεσμα πολύτιμο πληροφοριακό υλικό και υλικά κατάλοιπα να χαθούν για πάντα. Ωστόσο η μέχρι τώρα έρευνα, οι μελέτες και το σωστικό
έργο επιτρέπουν σε μεγάλο βαθμο τη σκιαγράφηση της λαϊκής αυτής τέχνης, κυρίως απο τις αρχές του 19ου έως τα μέσα του
20ού αιώνα.