Ιμπρεσιονισμός-Ιμπρεσιονιστές
Ο ιμπρεσιονισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα που ξεκίνησε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στη Γαλλία.Τρείς φίλοι και μαθητές του ζωγράφου Μαρκ Γκλέρ ο Μονέ, ο Ρενουάρ και ο Σίσλε"υ αποφάσισαν να ζωγραφίζουν στην ύπαιθρο και οι ζωγραφικοί τους πίνακες να αποτυπώνουν την εντύπωση της στιγμής(ιμπρεσσιον). Μετά από λίγο η ομάδα μεγάλωσε όταν προτεθηκε και ο Ντεγκά. Τα κύρια χαρακτηριστικά τους ήταν τα έντονα χρώματα και οι ασυνήθιστες γώνιες που έβλεπαν τα θέματα τους.Ο Μονέ είχε ζωγραφίσει μια θυμωνιά σε κάθε ώρα της μέρας ,σε κάθε εποχή του χρόνου. Ηταν μια ακόμα επανάσταση της τέχνης που μέχρι τότε οι ζωγράφοι ζωγράφιζαν μέσα σε στούντιο.Εκεί ανακάλυψαν ότι τα μακρινά βουνά δεν ήταν σκούρα καφέ αλλά μωβ.Καταλαβαίνετε τι έγινε όταν πρωτοπαρουσιάστηκαν τα έργα σε έκθεση. Οι απόψεις είχαν τόσο διχαστεί που οι καυγάδες έδιναν και έπαιρναν.Αυτοί οι καλλιτέχνες είχαν πάει κόντρα στην ίδια την Ακαδημία τεχνών που τους δίδαξε τα βασικά της ζωγραφικής τέχνης.Τα έργα απορρίφτηκαν αλλά την επόμενη χρονιά(1864) ξαναπαρουσιάστηκαν απ τους ίδιους τους δημιουργούς.Οι κριτικές δεν ήταν καθόλου καλές αλλά εκείνοι επέμεναν και τι καλά που έκαναν.Επιτέλους είχαν ξεκολλήσει απ τον ρομαντισμό και την μούχλα των στούντιος και ζωγράφιζαν το φως. Μπορεί οι κριτικοί να μην έδωσαν επαίνους, οι άνθρωποι όμως της τέχνης και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες υποδέχτηκαν τους πίνακες των ιμπρεσσιονιστών με ενθουσιασμό και τους έβαλε σε σκέψεις. Πολλοί τον υιοθέτησαν και προχώρησαν την τέχνη ένα βήμα παρά πάνω.
Τεχνικές του Ιμπρεσιονισμού
Ο ιμπρεσιονισμός στη ζωγραφική χαρακτηρίζεται από τις παρακάτω βασικές τεχνικές:
Μικρές και συχνά εμφανείς πινελιές που δημιουργούν ένα χαρακτηριστικά παχύ στρώμα μπογιάς στον καμβά. Με αυτό τον τρόπο δεν μπορούν να αποτυπωθούν πολλές λεπτομέρειες του θέματος αλλά γενικά χαρακτηριστικά του.
Χρήση κυρίως των βασικών χρωμάτων, με μικρή ανάμειξη μεταξύ τους (η διαδικασία της ανάμειξης αυτής γίνεται από τον ίδιο τον θεατή του έργου).
Σπάνια χρήση του μαύρου χρώματος, μόνο στις περιπτώσεις που αποτελεί μέρος του θέματος. Οι ιμπρεσιονιστές δεν χρησιμοποιούσαν το μαύρο χρώμα προκειμένου να επιτύχουν σκιάσεις ούτε το αναμείγνύαν με τα βασικά χρώματα.
Απουσία διαδοχικών επιστρώσεων χρώματος. Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφιζαν πιο γρήγορα, χωρίς να περιμένουν απαραίτητα το χρώμα να στεγνώσει.
Έμφαση στον τρόπο που το φως ανακλάται πάνω στα αντικείμενα, αποτύπωση του θέματος με ένα είδος επιστημονικού ενδιαφέροντος.
Ζωγραφική κυρίως σε ανοιχτούς χώρους, συνήθως με φωτεινά και έντονα χρώματα.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι τεχνικές αυτές συναντώνται και σε προγενέστερους ζωγράφους, όμως οι ιμπρεσιονιστές τις χρησιμοποίησαν συστηματικά. Αξίζει ακόμα να σημειωθεί πως οι ιμπρεσιονιστές ευνοήθηκαν και από την ανακάλυψη των προ-επεξεργασμένων χρωμάτων (παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται και σήμερα), γεγονός που εκμεταλλεύτηκαν για να ζωγραφίζουν σε ανοιχτούς χώρους. Παλαιότερα κάθε ζωγράφος ήταν αναγκασμένος να δημιουργήσει ο ίδιος τα χρώματα αναμειγνύοντας τα διάφορα υλικά.
Κατάλογος ιμπρεσιονιστών ζωγράφων
- Φρεντερίκ Μπαζίλ
- Ζαν Μπερώ
- Gustave Caillebotte
- Εντγκάρ Ντεγκά
- George Wharton Edwards
- Frederick Carl Frieseke
- Eva Gonzalès
- Armand Guillaumin
- Childe Hassam
- Johan Jongkind
- Laura Muntz Lyall
- Εντουάρ Μανέ
- Willard Metcalf
- Κλωντ Μονέ
- Berthe Morisot
- William McGregor Paxton
- Lilla Cabot Perry
- Καμίλ Πισαρό
- Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ
- Theodore Robinson
- Zinaida Serebryakova
- Άλφρεντ Σίσλεϋ
- John Henry Twachtman
- Βίνσεντ βαν Γκογκ
- J. Alden Weir
Recent Tags
Monthly archive
- October 2019 (1)
- May 2018 (1)
- July 2016 (2)
- January 2015 (1)
- December 2014 (1)
- November 2014 (1)
- August 2014 (1)
- April 2014 (1)
- January 2014 (1)
- December 2013 (2)
