ζωγραφική για παιδιά με παραμύθια - Το μαυρομάτικο φασόλι

Τα παιδιά εκφράζονται με την ζωγραφική. Μπορείτε να διαβάσετε στο παιδί σας το παραμύθι ή να το διαβάσει μόνο του αν είναι αρκετά μεγάλο για αυτό. Αφήστε το μετά να αποφασίσει αν θέλει να ζωγραφίσει κάποια εικόνα απ το παραμύθι. Aν αποφασίσει να το κάνει βοηθήστε το με τα χαρτιά και τις μπογιές. Αφήστε το να φτιάξει ότι θέλει χωρίς διορθώσεις από εσάς.

Το μαυρομάτικο φασολάκι

Μιά φορά και ένα καιρό σε μιά μακρινή χώρα ζούσε ένα φασολάκι.
Μεγάλωνε πάνω στην μαμά φασολιά και ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένο.

Μιά μέρα η μαμά φασολιά είπε στα παιδάκια της.
-Παιδιά μου μεγαλώσατε πολύ, πρέπει να πάτε να γνωρίσετε το κόσμο και να κάνετε την δική σας φασολιά.

Έφυγαν όλα τα παιδιά λοιπόν να πάνε να γνωρίσουν τα απίστευτα που τόσο καιρό άκουγαν για τον κόσμο από τα ζώα και τα διπλανά φυτά. Το πιό μικρό απ τα φασολάκια δεν πρόλαβε να πάει μακριά γιατί μιά καλή κυρία το μάζεψε και το έβαλε σε ενα τσουβαλάκι και το πήγε σπίτι της. Ηταν ζεστά εκεί και ωραία και είχε και παρεούλα άλλα σαν και αυτόν. Είχε μιά ωραία κυρία κόκκινη κόκκινη που την έλεγαν κυρία ντομάτα και μία άλλη κυρία που ήταν συνεχώς θυμωμένη και φώναζε πως ήταν η κυρία μελιτζάνα και μερικά άλλα φυτά που μοσχομύριζαν και κάθονταν παράμερα σφιχταγκαλλιασμένα και δεμένα με ένα σπαγκάκι. Τι περίεργος κόσμος , σκέφτηκε το φασολάκι μας.

Δεν είχε περάσει ούτε μία ώρα και η γλυκιά κυρία που το περιμάζεψε ήρθε φουριόζα στο δωμάτιο. Είχε μαζί της ένα μεγάλο καζάνι και το γέμισε νερό απ το πήγαδι. Τι καλά! σκεφτηκε το φασολάκι μας, θα μας ταίσει. Αλλά δεν έγινε αυτό. Ξαφνικά ένας πανικός επικράτησε στο δωμάτιο. Η κυρία ντομάτα έγινε ακόμα πιό κόκκινη και η κυρία μελιτζάνα έγινε ακόμα πιο μώβ απ το φόβο της και άρχισε να φωνάζει, φύγετε, φύγετε όλοι. Η κυρία δεν φαινόταν να άκουγε τίποτα και το φασολάκι μας μέσα στον γενικό πανικό το έβαλε στα πόδια.Αλλά ένα χέρι το πήρε και το έβαλε στο τσουκάλι. Το νερό ήταν δροσερό και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί φώναζε ή κυρία μελιτζάνα. Σε λιγάκι όμως το κατάλαβε! Το νερό αρχισε να γίνεται πολύ ζεστό και το φασολάκι μας δεν άντεξε και πήδηξε έξω και μάλιστα άρχισε να κυλάει και να κυλάει και βρέθηκε μακριά απ το δωμάτιο στον έξω κόσμο τον τόσο γνωστό του.


Ξαφνικά θυμήθηκε ότι είχε πεί στη μαμά του ότι θα γνώριζε τον κόσμο και ξεκίνησε να περπατάει για να τον γνωρίσει. Ο ήλιο έλαμπε εκείνη την μέρα και το φασολάκι μας πήγε να βγάλει το πανοφώρι του αλλά είδε πως είχε ξυλωθεί σε πάρα πολλές μεριές λόγω της ζέστης που επικρατούσε μέσα στο τσουκάλι. -Πω πω, είπε, σκίστηκε το πανωφόρι μου, τώρα τι θα κάνω: Συνέχισε να περπατάει ελπίζοντας να βρεί κάτι ή κάποιον να το βοηθήσει.Πήγαινε , πήγαινε, πήγαινε και όταν νύχτωσε έκατσε κάτω από ένα δέντρο να ξαπωστάσει.

Νωρίς το άλλο πρωί το ξύπνησαν οι φωνές δύο ανθρώπων που μίλαγαν μεταξύ τους. Ο ένα μάλιστα κρατούσε κάτι στο χέρι του και κάτι έκανε σε ένα κομμάτι ύφασμα. Πρώτη φορά είδε κάτι τέτοιο το φασολάκι μας.
Σαν περίεργο παιδί πήγε κοντά τους και με την ψιλούλα φωνούλα του τους καλημέρισε ευγενικά.
-Καλή σου μέρα φασολάκι,είπε ο ένας,τι κάνεις εσύ εδώ;
-Καλημέρα και σε εσάς ,απάντησε ξανά το φασολάκι, να πάω να γνωρίσω τον κόσμο.
-Α! τι καλά ,είπε ο κύριος που κρατούσε το ύφασμα, θέλεις να κάνουμε κάτι για εσένα;
-Αχ ναι, απαντησε το φασολάκι,ξέρετε χθές μου ξηλώθηκε το πανωφόρι μου όταν πήδηξα από το τσουκάλι εκείνης της καλής κυρίας..
Και τους εξιστόρησε όλη την περιπέτεια του.
Ο άνθρωπος που κρατούσε το ύφασμα τον άκουγε πολύ προσεχτικά.
Στο τέλος του είπε.

-Βγάλε το πανωφόρι σου να στο διορθώσω εγώ. Είμαι ράφτης όπως βλέπεις.

Γεμάτο χαρά το φασολάκι μας έβγαλε το πανωφόρι του και του το έδωσε. Ο ράφτης άνοιξε ένα μεγάλο κουτί με διάφορες κλωστές σε μεγάλα καρούλια. Έψαχνε ,έψαχνε!!!!!!!!!!
Στό τέλος είπε στο φασολάκι μας.
-Δεν έχω άσπρη κλωστή, φασολάκι μου, να σου ράψω το πανωφόρι σου με μαύρη:
Το φασολάκι το σκέφτηκε για λίγο και μετά έδωσε την άδειά του να ραφτεί το πανωφόρι του με μαύρη κλώστη. Όταν ο ράφτης τελείωσε το πανωφόρι ήταν καλύτερο από καινούργιο.
Το φασολάκι μας το φόρεσε με περηφάνεια, αποχαιρέτησε και τους δύο καλούς ανθρώπους που το βοήθησαν και ξεκίνησε να γνωρίζει επί τέλους τον κόσμο και τα κατάφερε.

Μετά απο χρόνια έλεγε στα παιδιά του και τα εγγόνια του την περιπέτεια του.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα

Και να ξέρετε και εσείς πως απο τότε αυτά τα φασολάκια με τη μαύρη γραμμή στο πανωφόρι τους τους δώσαμε καινούργιο όνομα για να ξεχωρίζουν από τα άλλα.
Τα είπαμε μαυρομάτικα.

Σας χαιρετώ φιλαράκια καλά και περιμένω τα σχέδιά σας για το μαυρομάτικο φασολάκι μας που γύρισε το κόσμο.