Αφηρημένη τέχνη

Με τον όρο αφηρημένη τέχνη αναφερόμαστε σε ένα σύγχρονο κίνημα στις εικαστικές τέχνες σύμφωνα με το οποίο αποκλείεται οποιαδήποτε αναφορά στην εξωτερική φυσική πραγματικότητα. Εναλλακτικά, μπορούμε να ορίσουμε ως αφηρημένη την μη παραστατική και μη αντικειμενική τέχνη.

Στις αρχές του 20ου αιώνα ο όρος χρησιμοποιήθηκε κατά κύριο λόγο ως αναφορά σε έργα του κυβισμού και του φουτουρισμού, τα οποία προσπάθησαν να περιγράψουν την πραγματικότητα, όχι όμως μέσω της μίμησης ή της πιστής αναπαράστασης των εξωτερικών χαρακτηριστικών της αλλά με έναν αντισυμβατικό και αφηρημένο τρόπο μέσω των αμετάβλητων εγγενών ιδιοτήτων της.

Ιστορικά, σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση μιας αφηρημένης αντίληψης γύρω από το καλλιτεχνικό έργο, θεωρείται πως διαδραμάτισε η ανάπτυξη της φωτογραφίας, καθώς κατέστησε σε ένα βαθμό περιττή την πιστή αντιγραφή των αντικειμένων στις υπόλοιπες εικαστικές τέχνες.

Σύγχρονοι καλλιτέχνες, όπως ο Βασίλι Καντίνσκυ υποστήριξαν πως σε αντίθεση με τη σύγχρονη επιστήμη, η οποία αποκαλύπτει τον υλικό κόσμο και τη δομή του, ο ρόλος της τέχνης θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη του πνευματικού χαρακτήρα της. Ο Καντίνσκυ θεωρείται ένας από τους πατέρες της αφηρημένης τέχνης ενώ επηρέασε σημαντικά και το μεταγενέστερο κίνημα του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού κατά τη δεκαετία του 1950. ομως ηδη η μουσικη[απ'τη γεννηση της]ειχε δειξει αυτον το δρομο.εκει μπερδευτηκε και ο μεγαλος Καντινσκυ προσπαθωντας να συνδιασει τους ηχους με τα χρωματα.κατι που μαλλον απετυχε.Ομως εδωσε μια μεγαλη ιδεα.Η ζωγραφικη ειχε πλεον το προνομιο να συμπεριφερεται χωρις να ειναι υποχρεωμενη ΝΑ ΕΞΗΓΕΙ.Η ζωγραφικη μπορεσε να καθησει στον πολυ κοσμο[που αρχεγονα ακουγε μουσικη]και να μην εξαρταται απ'την εξουσια.ΑΚΡΙΒΩς τοσο αφηρημενη οσο τα γραμματα και οι ηχοι και τοσα αλλα.