Εξπρεσιονισμός

Ο πρωτοπόρος και ο εμπνευστής των εξπρεσιονιστών σε ένα έργο του, ελιές
Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ (Vincent Willem van Gogh, προφορά στα ολλανδικά: Βίνσεντ φαν Χοχ) (30 Μαρτίου 1853 – 29 Ιουλίου 1890) ήταν Ολλανδός ζωγράφος. Εν ζωή, το έργο του δεν σημείωσε επιτυχία ούτε ο ίδιος αναγνωρίστηκε ως σημαντικός καλλιτέχνης. Ωστόσο, μετά το θάνατό του, η φήμη του εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα και σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών.

Η επίδραση του στα μεταγενέστερα κινήματα του εξπρεσιονισμού, του φωβισμού αλλά και εν γένει της αφηρημένης τέχνης, θεωρείται καταλυτική.

Ο Όσκαρ Κοκόσκα (Oskar Kokoschka, 1 Μαρτίου 1886 - 22 Φεβρουαρίου 1980), ήταν Αυστριακός καλλιτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, γνωστός για τα εξπρεσιονιστικά του τοπία και πορτρέτα.

Η καριέρα του Όσκαρ Κοκόσκα σημαδεύτηκε από τα πορτρέτα βιεννέζικων διασημοτήτων τα οποία ζωγράφισε με ένα νευρώδες και ζωηρό στυλ. Υπηρέτησε στον αυστριακό στρατό κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο και τραυματίστηκε σοβαρά. Παρά το γεγονός ότι την περίοδο της νοσηλείας του οι γιατροί διέγνωσαν σοβαρή διανοητική αστάθεια, ο Όσκαρ Κοκόσκα συνέχισε την καριέρα του ως καλλιτέχνης, ταξιδεύοντας σε ολόκληρη την Ευρώπη και ζωγραφίζοντας τοπία.

Ο γερμανός ζωγράφος Εμιλ Νόλντε (1867-1956) υπήρξε μέλος του ναζιστικού κόμματος και η ζωγραφική του άρεσε στον Γκέμπελς. Γαλλικά δημοσιεύματα επικαλούνται αυτή τη σχέση για να εξηγήσουν το γεγονός ότι στη Γαλλία ουδέποτε είχε διοργανωθεί μεγάλη έκθεση του σημαντικού αυτού καλλιτέχνη.. Η τωρινή πάντως, στο Grand Palais, αναπληρώνει και με το παραπάνω αυτή την παράλειψη χάρη στον πλούτο και στην αντιπροσωπευτικότητά της. (Αλλωστε ο εναγκαλισμός του Νόλντε με τον ναζισμό δεν κράτησε πολύ. Σύντομα τα έργα του αφαιρέθηκαν από τα γερμανικά μουσεία, πολλά καταστράφηκαν και άλλα παρουσιάστηκαν ως χαρακτηριστικά δείγματα της «εκφυλισμένης τέχνης» στις σχετικές εκθέσεις που διοργάνωσαν οι ναζιστές.) Αν και θεωρείται εκπρόσωπος του γερμανικού εξπρεσιονισμού ο Νόλντε αποτελεί ξεχωριστή, μοναχική περίπτωση, πράγμα που ισχύει και για τη σχέση του με τα άλλα πρωτοποριακά κινήματα στα οποία εντάχθηκε κατά καιρούς. Ο Νόλντε επηρεάστηκε από τη λαϊκή τέχνη και τις παραδόσεις της Γερμανίας και απεικόνισε θέματά τους, πνεύματα και ξωτικά, με έντονα χρώματα και σε τραχύ ύφος.

Σουτίν, Χαΐμ (Chaϊm Soutine, Σμίλοβιτς, Μινσκ 1894 – Παρίσι 1943). Γάλλος ζωγράφος, λευκορωσικής καταγωγής. Φοίτησε αρχικά στην Ακαδημία της Βίλνα (σημερινό Βίλνιους Λιθουανίας). Το 1913 μετανάστευσε στο Παρίσι όπου συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών και συνδέθηκε φιλικά με τον Σαγκάλ και με τον Μοντιλιάνι. Αφού έμεινε αρκετό καιρό στο Σερέ, την περίοδο 1920-29 δημιούργησε τα σημαντικότερα έργα του. Ο Σ. εξέφρασε το ταλέντο του με μια δραματική αποσύνθεση της χρωματικής ύλης: έτσι γεννήθηκαν εκείνα τα τοπία που φαίνονται παραμορφωμένα από την καταιγίδα, με τα δέντρα που γέρνουν κάτω από εφιαλτικούς ουρανούς. Ακόμα και οι ανθρώπινοι τύποι του (Ο ζαχαροπλάστης, 1920-22· Το παιδί του χορού, 1928) καθρεφτίζουν την απέραντη θλίψη του καλλιτέχνη. Μεταξύ των Ευρωπαίων εξπρεσιονιστών, ο Σ. διακρίνεται για το σφρίγος της φαντασίας, με την οποία μεταμόρφωνε ποιητικά ακόμα και τα πιο πεζά θέματα της πραγματικότητας (Κουφάρι βοδιού, 1925). Ο Σ. συχνά ξαναδούλευε ή και κατέστρεφε τις παλαιότερες δημιουργίες του. Μολονότι γνώρισε από νωρίς επιτυχία, οδηγήθηκε σταδιακά στην απομόνωση και παρουσίασε μικρό αριθμό έργων μετά το 1930 και έως τον θάνατό του. Πέθανε από πείνα στη κατοχή.