το νυχτερινό καφενείο
Ο πίνακας δείχνει ένα πεζοδρόμιο καφενείου μέσα στην νύχτα.Το πεζοδρόμιο λουσμένο με ένα θερμό φως είναι ζωγραφισμένο με κίτρινο και πορτοκαλί, χωρίς να παρουσιάζονται οι πηγές φωτός. Αυτά τα ανοιχτά χρώματα δημιουργούν αντίθεση με τα σκούρα σπίτια και τον μωβ-μπλέ ουρανό που είναι διάσπαρτος από αστέρια. Ο δρόμος 'εχει περίεργη υφή και αυτός φτιαγμένος από κίτρινα και πορτοκαλί χρώματα, ανοιχτά μπλέ και μαύρα σημεία.Τα ελάχιστα φωτισμένα παράθυρα εκφράζουν την απομόνωση και την μοναξιά.
Το τεχνητό φως αντιπαρατήθεται στο αιώνιο φως των αστεριών. Έτσι κάθε σημείο αυτού του πίνακα διαπερνάται από ένα ρευστό, προερχόμενο από την νευρική διαταραγμένη προσωπικότητα του ζωγράφου.Το βασικό κίτρινο σχηματίζει, μαζί με το πορτοκαλί του πεζοδρομίου, μιά ταυτόχρονη αντίθεση σε αναλογία με το μπλε-βιολέ του ουρανού. Η ποσοτική αναλογία των σκούρων χρωμάτων με τα ανοιχτά χρώματα είναι δυσαρμονική και η ποσότητα των κυρίων-συμπληρωματικών χρωμάτων είναι και αυτή σε όχι σωστές αναλογίες. Το διαπεραστικό κίτρινο θα απαιτούσε μια πολύ μεγαλύτερη ποσότητα μώβ για να ισσοροπήσει.Η ασυμμετρία της συνθεσης στο πίνακα δυναμώνει με το χρωματικό αποτέλεσμα.
Τα χρώματα, λοιπόν, σε αυτό τον πίνακα, είναι δυσαρμονικά.Παρ όλα αυτά αγαπάμε τον ζωγράφο, αγαπάμε και τον πίνακά του.