Μιά φορά και ένα καιρό, όχι στα πολύ μακρινά χρόνια αλλά κοντά στα δικά μας χρόνια, σε μιά γειτονιά που δεν είχε στα μπαλκόνια της λουλούδια ζούσαν δυό μικρά παιδιά, που τα παράθυρά τους ήταν το ένα απέναντι στο άλλο.
Κάθε πρωί που άνοιγαν τα παράθυρά τους έλεγαν το ένα παιδί στο άλλο, καλημέρα.
-Καλημέρα Μαρία.
-Καλημέρα Γιώργο.
Μετά ξεκινούσαν να πάνε στο σχολειό τους.Εκεί συναντούσαν και τα άλλα παιδιά και έπαιζαν μαζί στα διαλείμματα.