Ζωγραφική για παιδιά - Η Ελιζαμπέτα και ο ασβός - το τέλος

-Φίλε μου Μέρμυγκα, λες να στρίψουμε αριστερά ή δεξιά; ρώτησε χαμηλόφωνα ο κύριος Πόντικας.

-Δεν ξέρω, έχει τόσες στροφές και τόσα λαγούμια εδώ κάτω που νομίζω θα χαθούμε,απάντησε ο κύριος Μέρμυγκας.

-Να φωνάξουμε ; μήμπως και μας ακούσει η Ελιζαμπέτα; πρότεινε ο κύριος Πόντικας.

Σταμάτησαν να το σκεφτούν για λίγο και κάθησαν να ξεκουραστούν πάνω σε μιά ρίζα δέντρου που ήταν εκεί κοντά του.

Ξαφνικά κάτι άκουσαν να έρχεται προς το μέρος τους και βιάστηκαν να κρυφτούν γιατί φοβήθηκαν μήμπως και ήταν ο κακός κάτοικος του δάσους για τον όποιον τους είχαν στείλει μήνυμα τα δέντρα.

Κρύφτηκαν και περίμεναν.

Και ξαφνικάααααα είδαν την φίλη τους την Ελιζαμπέτα να βγαίνει από μια στοά κρατώντας κάτι στην αγκαλιά της.Αναθάρεψαν και βγήκαν απ την κρυψώνα τους.

-Ελιζαμπέτα,Ελιζαμπέτα, φώναξαν!

Η Ελιζαμπέτα κοντοστάθηκε έκπληκτη όταν τους είδε.

-Τι κάνετε εσείς εδώ; ρώτησε αγκαλιάζοντας τους.

-Τι είναι αυτά που κρατάς; την ρώτησαν και εκείνοι, δεν είσαι φυλακισμένη;

-Όχι, γέλασε η Ελιζαμπέτακαι αυτά που κρατάω είναι τα μωράκια του κυρίου ασβού.Η μητέρα τους έπρεπε να πάει στους γονείς τις για μερικές μέρες και ζήτησε την βοήθεια μου.

-Μα,μα, είπαν με μιά φωνή οι φίλοι μας,σε είδαμε να κλαίς μέσα απ το μπαλόνι σε ένα δωμάτιο σαν φυλακή!

-Φυλακή; ρώτησε σκεπτική η Ελιζαμπέτα και μετά έβαλε τα γέλια.

-Ελάτε να δείτε ,είπε γελώντας ακόμα τρανταχτά.

Πήγε τους φίλους του και τα μωρά του κυρίου ασβού στην κουζίνα.

Τα ντουλάπια εκεί πράγματι έμοιαζαν σαν φυλακή έτσι όπως τα είχε φτιάξει ο κύριος ασβός.Βλέπετε ,εκεί το έδαφος ήταν υγρό και είχε βάλει πολλά υποστηρίγματα για να το κρατήσει.

-Και γιατί έκλαιγες Ελιζαμπέτα;Το είδαμε καθαρά αυτό,ειπε ο κύριος Πόντικας

-Δεν έκλαιγα στα αλήθεια,απλά καθάριζα κρεμμύδια για τα παιδιά να τους κάνω μια καλαμποκόσουπα,είπε γελώντας η

Ελιζαμπέτα.

-Πάμε να βρούμε τους άλλους να μην ανησυχούν περισσότερο γιά εμένα, είπε και κατευθύνθηκε προς την εξώπορτα του σπιτιού.

Βγήκαν όλοι μαζί έξω απ το σπίτι και όλα τα ζώα που περίμεναν, βγήκαν και αυτά απ τις κρυψώνες τους χαρούμενα που η φίλη τους ήταν καλά.

Σηκώθηκε και ο κύριος ασβός απορημένος που βρέθηκαν ξαφνικά όλα αυτά τα ζώα στο σπίτι του.

Κάθησαν όλοι γύρω γύρω και έδιναν εξηγήσεις ο ένας στον άλλον.

-Όχι δεν είμαι κακός είπε ο ασβός, πως σας είπαν τέτοιο πράγμα τα δέντρα;

-Τα δέντρα είπαν ότι ακόμα δεν σε ξέρουμε και να προσέχουμε απάντησαν όλα τα ζώα.

-Η φίλη σας είναι πολύ καλή και την ευχαριστώ για την βοήθεια της,ξαναείπε ο κύριος ασβός. Θα καθίσετε να φάμε όλοι μαζί;

Η καλή νεράιδα που τόση ώρα δεν μιλούσε αλλά χαιρόταν με την χαρά όλων είπε:

Βλέπετε φίλοι μου, από κοντά δεν είναι όπως τα φανταστήκαμε τα πράγματα,είναι πολύ καλύτερα.

Για αυτό να μην βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα αν δεν σιγουρευτούμε πρώτα.

Και εσύ Ελιζαμπέτα,πολύ καλή η ενέργεια που έκανες, να βοηθήσεις τον Κύριο Ασβό αλλά ειδοποίησε με κάποιον τρόπο και τους ανθρώπους που ανησυχούν για εσένα και τους φίλους σου τα ζώα βεβαίως.

-Δίκιο έχετε καλή μου νεράιδα, ειπε η Ελιζαμπέτα,δεν θα το ξανακάνω αυτό!

Μετά από αυτές τις εξηγήσεις όλοι πέρασαν ένα θαυμάσιο απόγευμα με χορούς και τραγούδια και έφαγαν και την καλαμποκόσουπα της Ελιζαμπέτας για την όποια είχε ρίξει εκείνα τα κρεμμυδοδάκρια!

Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

μέρος | - μέρος ||