αρμονία χρωμάτων

Το μαύρο και το άσπρο εκφράζουν την μεγαλύτερη δύναμη στην αντίθεση ανοιχτού-σκούρου. Όταν βάλουμε τρία καθαρά πρωτεύοντα χρώματα δίπλα δίπλα εκφράζουν από μόνα τους την αντίθεση του χρώματος καθ αυτό. Αν τα συνδιάσουμε και με μαύρο πχ τότε έχουμε ένα πολύ δυνατό αποτέλεσμα.

Τα συμπληρωματικά χρώματα των πρωτευόντων δεν έχουν την ίδια δύναμη. Όσο ξεφτίζει το χρώμα και χάνει το χαρακτήρα του τόσο και πιό μικρή δύναμη έχει πάνω στο πίνακά μας. Οι εικόνες στην αγιογραφία μας στηρίζονται χρωματολογικά σε αυτό τον κανόνα και είναι πολύ δυνατές και σε τέλεια ισσοροπία.

Στο βιβλίο του Τέχνη του χρώματος,ο Ίττεν γράφει.
Το 1928 υπαγόρευσα σε μια τάξη μαθητευομένων ζωγράφων τις αρμονικές χρωματικές συγχορδίες.Δεν είχα δώσει ακόμα τον ορισμό των αρμονικών χρωμάτων. Μετά απο είκοσι λεπτά δουλειάς δημιουργήθηκε μιά αναστάτωση στη τάξη. Ρώτησα την αιτία και πήρα την ακόλουθη απάντηση.

Δύο ή περισσοτερα χρώματα είναι αρμονικά όταν, αναμιγκνυόμενα μεταξύ τους, μας δίνουν ένα ουδέτερο γκρίζο.Όλες οι άλλες χρωματικές συνθέσεις,που με την μίξη τους δεν δίνουν γκρίζο, έχουν εξπρεσσιονιστικό ή δυσαρμονικό χαρακτήρα.
Αλλά δεν είναι μονο η θέση των χρωμάτων μεταξύ τους αλλά και η καθαρότητα και η ανοιχτοχρωμία τους έχουν μεγάλη σημασία.Η βασική άρχη της αρμονίας πηγάζει από το νόμο των συμπληρωματικών τον επιβαλλόμενο από την φυσιολογία.Για να βρούμε όλες τις δυνατές αρμονίες πρέπει να αναζητήσουμε κάθε δυνατή τάξη μέσα σε χρωματικά σχήματα.
Όσο πιο απλή είναι η τάξη τόσο πιο σαφής ή αυτονόητη είναι η αρμονία.