νεράιδες

Απόκριες και οι νεράιδες και τα ξωτικά ξαναζωντανεύουν και πάλι. Είπαμε πώς μπορούμε να φτιάξουμε τα φτερά τους με απλά υλικά, να δώσουμε και μια εύκολη στολή για την διασημότερη νεράιδα, την  Τινκερμπέλ. Με ένα απλό μπλουζάκι μακό πολύ μεγαλύτερο από το μέγεθός σας, γιατί θα το κόψουμε, μπορούμε να φτιάξουμε το περίφημο κουστούμι της σε τρία πολύ απλά βήματα.  
Με κιμωλία φτιάχνουμε το περιθώριο που θα κόψουμε το μπλουζάκι και το κάτω μέρος με το αντιπροσωπευτικό ζιγκ-ζάγκ του κουστουμιού της νεραιδούλας. Κόβουμε αφήνοντας περιθώριο ένα δυό  πόντων γιατί μετά θα γαζώσουμε επάνω στα σημάδια και θα γυρίσουμε μέσα έξω το κουστούμι. 

Έφτασαν, η καλή νεράιδα και τα ζωάκια του δάσους κοντά στο μέρος, που έχει φυλακιστεί η Ελιζαμπέτα.

Κάθησαν σε ένα ξέφωτο να ξαποστάσουν και να σκεφτούν τι θα κάνουν και έστειλαν και σε εμένα την ιστορία τους να σας την πω.

Βαδίζοντας τη νύχτα, τους οδηγούσε ένα μεγάλο φεγγάρι που βγήκε στον ουρανό για νατους βοηθήσει μετά απο παράκληση της καλής νεράιδας.

Σκέφτηκαν,που λέτε, σκέφτηκαν, είπε μιά γνώμη ο λαγός ,μιά άλλη γνώμη ο βάτραχος, μιά τρίτη γνώμη το ζαρκαδάκι. Όλοι όμως συμφώνησαν με την ιδέα του αηδονιού.

Μιά φορά και ένα καιρό στα πολύ παλιά τα χρόνια, τότε που οι νεράιδες φανερωνόντουσαν στους ανθρώπους και τους βοηθούσαν, ζούσε σε ένα λιβάδι με παπαρούνες ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Ελιζαμπέτα.

Η μικρή μας φίλη μεγάλωνε μόνη της με την βοήθεια της καλής της νεράιδας και των ζώων του δάσους που ήταν λίγο πιό εκεί από το λιβάδι. Κάθε πρωί οι φίλοι της τα ζώα ερχόντουσαν και της έλεγαν καλημέρα χτυπώντας το παράθυρό της ή φωνάζοντας το όνομα της στη δική τους γλώσσα και εκείνη πάντα είχε κάτι να δώσει στους μικρούς της φίλους. Τα πουλιά έμπαιναν απ το παραθυράκι της και της κελαιδούσαν για να ξυπνήσει γλυκά.