Ζωγράφοι της αναγέννησης

Ιερώνυμος Μπός

Ο Ιερώνυμος Μπος (Hieronymus van Aken, περ. 1450 - 1516) ήταν σημαντικός Ολλανδός ζωγράφος που έζησε την περίοδο του μεσαίωνα.
Στην εποχή του θεωρήθηκε ένας "επινοητής τεράτων και χιμαιρικών οπτασιών" ενώ περίπου στα 1600 ο ιστορικός τέχνης Κάρελ φαν Μάντερ χαρακτήρισε τους πίνακες του Μπος ως "θαυμαστές και παράξενες φαντασιώσεις, συχνά ανατριχιαστικές".
 Στον 20ο αιώνα, αρκετοί μελετητές του έργου του Μπος απέδωσαν ένα βαθύτερο νόημα στη ζωγραφική του και προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τις καταβολές της.
Έχει χαρακτηριστεί ως ένας υπερρεαλιστής του 15ου αιώνα ενώ για άλλους, το έργο του αντανακλά απόκρυφες πρακτικές του μεσαιωνικού κόσμου όπως η αλχημεία ή η μαγεία.

Πήτερ Μπρέγκελ
Ο Πήτερ Μπρέγκελ ο Πρεσβύτερος(1525-1569) ή Μπρέχελ ,όπως είναι η προφορά του στα Ολλανδικά, ήταν Φλαμανδός ζωγράφος εγκατεστημένος αρχικά στην Αμβέρσα και στη συνέχεια στις Βρυξέλλες.
Η Αμβέρσα εκείνη την περίοδο, με την ανακάλυψη των νέων θαλάσσιων οδών προς την Ασία και την Αμερική, εξελισσόταν γρήγορα σε  ένα μεγάλο οικονομικό κέντρο του δυτικού κόσμου και σε μητρόπολη του παγκόσμιου εμπορίου.
Η θρησκευτική διαίρεση σε καθολικούς και προτεστάντες(Λουθηρανοί, Καλβινιστές και  Αναβαπτιστές, μια κοινωνικά ριζοσπαστική αίρεση), οι γλωσσικές διαφορές και οι διαμάχες που είχαν ξεσπάσει δημιουργούσαν μια συνεχή αστάθεια.
Οι Κάτω χώρες ανήκαν στην αυτοκρατορία του βασιλιά Φίλιππου του Β της Ισπανίας, φανατικού καθολικού, ο οποίος έστειλε τον δούκα της Άλμπα ως στρατιωτικό διοικητή τον Αύγουστο του 1567, γνωστό για την ακραία σκληρότητά του, για να απαλλάξει τις Κάτω Χώρες από τους αιρετικούς, τους προτεστάντες δηλαδή, σκοτώνοντας χιλιάδες και οδηγώντας σε έναν 80ετή πόλεμο που κατέληξε στο καθολικό Βέλγιο(όπως ονομάσθηκε αργότερα) στο νότο και την προτεσταντική Ολλανδία στον βορά.
Η αφορμή ή η αιτία ήταν το σπάσιμο των εικόνων και η καταστροφή αγαλμάτων αγίων σε καθολικές εκκλησίες από τους προτεστάντες το 1566.
Ο πίνακας έγινε το 1563, πριν δηλαδή την έναρξη των συγκρούσεων αλλά αποτελεί έναν συμβολισμό  για το κλίμα της αστάθειας στην πόλη, συνδέοντάς την με τον μύθο του πύργου της Βαβέλ.
Ο πύργος της Βαβέλ έγινε από τον βασιλιά της Βαβυλώνας Νεμρώδ, (που τον δείχνει να επιθεωρεί τους λιθοξόους που τον προσκυνούν), που σύμφωνα με τον βιβλικό μύθο ήθελε να κάνει ένα πύργο που να φτάνει στον ουρανό.
 Ο Μπρέγκελ απεικονίζει τον πύργο αλλά και όλο τον πίνακα, με στοιχεία από την εποχή του, όπως γινόταν συνήθως τον μεσαίωνα, με σχολαστική σχεδόν απεικόνιση των λεπτομερειών, δίνοντάς του μια αστάθεια μιας και δείχνει το οικοδόμημα να γέρνει ελαφρά.
Η πόλη αριστερά, το πλωτό ποτάμι και η θάλασσα στο βάθος παραπέμπουν στην Αμβέρσα.
Ο Μπρέγκελ γεννήθηκε 10  χρόνια μετά το θάνατο του Ιερώνυμου Μπος, από τον οποίον είχε επηρεασθεί. 50 χρόνια μετά γεννήθηκε ο Ρούμπενς(1577) και 80 ο Ρέμπραντ(1606), εκφραστές της χρυσής Ολλανδικής εποχής στη  ζωγραφική.
 Στην Αμβέρσα, την εποχή του Μπρέγκελ, δούλευαν 360 αναγνωρισμένοι ζωγράφοι, ένας αριθμός που δείχνει την μεγάλη άνθησή της.
Ο Μπρέγκελ έκανε τουλάχιστον τρεις πίνακες με το ίδιο θέμα. Ο συγκεκριμένος πίνακας βρίσκεται στο Kunsthistorisches Museum, στη Βιέννη.

Το έργο ονομάζεται Πύργος της Βαβέλ και φιλοτεχνήθηκε το 1563

Ο τεράστιος όγκος του κτιρίου φαίνεται να συνθλίβει την πόλη αλλά ταυτόχρονα μεταδίδει ένα αίσθημα ανασφάλειας με την εντύπωση του αβέβαιου και του απραγματοποίητου. Στο προσχέδιο του πύργου εμπνευσμένου από τα ερείπια του ρωμαϊκού Κολοσσαίου φαίνεται καθαρά τον ενδιαφέρον του ζωγράφου για την τεχνική των κτιρίων.

" «Ο καλλιτέχνης συνέλαβε το θέμα σαν αλληγορία της ανθρώπινης αλαζονείας και αδυναμίας. Ο Μπρίγκελ συγχωνεύει τις πιο μικρές λεπτομέρειες μέσα στην απεραντοσύνη του οράματος. Η διαύγεια με την οποία αποδίδονται και τα πιο μακρινά σημεία στα βάθη του τοπίου δημιουργεί στον θεατή ένα αίσθημα δέους»

Αλμπρεχτ Ντύρερ

Ο Ντύρερ γεννήθηκε στις 21 Μαΐου του 1471 στη Νυρεμβέργη και ήταν το τρίτο από τα συνολικά δεκαοχτώ παιδιά της οικογένειας του.
 Ο πατέρας του, Άλμπρεχτ Ντύρερ ο πρεσβύτερος, ήταν ουγγρικής καταγωγής και χρυσοχόος στο επάγγελμα, με αποτέλεσμα να διδαχθεί και ο Ντύρερ σε νεαρή ηλικία την τέχνη της χρυσοχοΐας.
 Μητέρα του ήταν η Μπάρμπαρα Χέλπερ. Αν και σύμφωνα με την παράδοση της εποχής, έπρεπε να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, η ιδιαίτερη κλίση του στο σχέδιο και τη ζωγραφική, του επέτρεψε να μαθητεύσει κοντά στον ζωγράφο Μίχαελ Βόλγκεμουτ, κατόπιν σχετικής άδειας του πατέρα του. Διδάχθηκε για τέσσερα χρόνια την τέχνη της χαρακτικής πάνω σε ξύλο και χαλκό, υδατογραφία και ελαιογραφία.

Με το πέρας των σπουδών του, ο Ντύρερ πραγματοποίησε ταξίδια προκειμένου να εμπλουτίσει τις γνώσεις του αλλά και να έρθει σε επαφή με το έργο άλλων καλλιτεχνών. Επισκέφτηκε την Κολωνία και τη Βασιλεία ενώ το 1494 επέστρεψε στη Νυρεμβέργη όπου παντρεύτηκε την Άγκνες Φράι, κόρη εμπόρου, στις 7 Ιουλίου.

Ματίας Γκρύνεβαλντ

Ο Ματίας Γκρύνεβαλντ (Matthias Grünewald, (1475 -1528) ήταν Γερμανός ζωγράφος της Αναγέννησης, θρησκευτικών κυρίως θεμάτων, που αγνόησε τον κλασικισμό της εποχής του, ώστε να προεκτείνει στο 16ο αιώνα το εκφραστικό και έντονο ύφος της τέχνης της Κεντρικής Ευρώπης κατά τον ύστερο Μεσαίωνα.
 

Έργα του
Το μικρό σε μέγεθος έργο, Ο Εμπαιγμός του Χριστού, είναι κατά πάσα πιθανότητα το παλαιότερο σωζόμενο έργο του, ωστόσο διαθέτει πολλά από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το μετέπειτα έργο του.
 Το θρησκευτικό δράμα εκτυλίσσεται μπροστά σε σκοτεινό φόντο και οι μορφές είναι ιδιαίτερα εκφραστικές τονίζοντας το βασανιστήριο στη σκηνή.
 Η χρήση του χρώματος είναι ιδιαίτερα ατομικιστική, και υποδηλώνει έναν καλλιτέχνη του οποίου η φροντίδα για τον αντίκτυπο της ζωγραφικής επιτρέπει στο πινέλο να σχεδιάζει και να περιγράφει, υποκαθιστώντας τη λεπτομερή προετοιμασία.