Αν ο Λεονάρντο ήταν ο ζωγράφος που αποικόνησε την ανθρώπινη αντίληψη για το πρόσωπο του θείου στο χαμόγελο της τζοκόντας και ο Μιχαλάτζελο εκείνος που απέδωσε τον άνθρωπο σαν εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού, ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος απέδωσε καλύτερα απ όλους την ανθρώπινη μεταφυσική αγωνία.
Ο el Greco, είναι ένας γίγαντας τηςπαγκόσμιας τέχνης, ο ζωγράφος που έζησε ανάμεσα σε δυό εποχές, στον παλιό κόσμο της τέχνης που χάνεται και στον καινούργιο που ερχόταν.
Αλλά το σημαντικότερο, ήταν ο προφήτης των μοντέρων καιρών.
Ο Ελ Γκρέκο (Δομίνικος Θεοτοκόπουλος) γεννήθηκε το 1541 στο Χάντακα του Ηράκλειο της ενετοκρατούμενης Κρήτης, που αργότερα θα χαρακτηρίστει ως ένας από τους πιο ανήσυχους και αινιγματικούς ζωγράφους όλων των εποχών.
Στην Κρήτη έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής και δέχτηκε τις επιδράσεις των Κρητών ζωγράφων και της βυζαντινής τέχνης.
Το 1566 πηγαίνει στη Βενετία και μαθητεύει στο εργαστήριο του Τιτσιάνο από όπου αφομοιώνει τη δυτική τάση στη ζωγραφική. Αργότερα στη Ρώμη και τελικά στο Τολέδο της Ισπανίας το 1577. Εκεί πήρε και το όνομα «Εl Greco».