Ιστορία της Τέχνης

Οι έλληνες καλλιτέχνες του τέλους του 19ου αιώνος και της αρχής του 20ου αιώνος δεν ήταν δυνατόν να μείνουν έξω από μια τέτοια καλλιτεχνική τάση και να μην προσπαθήσουν να την μεταφέρουν και στα δικά τους έργα. Πολλοί ήταν αυτοί που τα κατάφεραν με αξιώσεις και πήγαν αυτή την τάση του ιμπρεσιονισμού και λίγο πάρα πέρα προσαμοζοντας την και στο ελληνικό φως και στη ελληνική ζωγραφική.

Ιμπρεσιονισμός και Κινηματογράφος: Το 1915 δημιουργείται η σχολή του γαλλικού ιμπρεσιονισμού, από διανοούμενους κινηματογραφιστές, με διαφορετικές μεταξύ τους τάσεις, τους Αμπέλ Γκανς, την Ζερμαίν Ντυλλάκ, τον Μαρσέλ Λ’Ερμπιέ, τον Ζαν Επστάιν, με θεωρητικό της σχολής και σημαντικότερη φυσιογνωμία, τον Λουί Ντελλύκ. Όλοι τους ήταν διανοούμενοι, προικισμένοι με μια ευρεία λοχοτεχνική κουλτούρα, που είχαν ασχοληθεί θεωρητικά με τον κινηματογράφο και είχαν αποφασίσει να τον απαλλάξουν από την θεατρικότητα και την “λογοτεχνικότητα” που κουβαλούσε από τα πρώτα χρόνια της γέννησής του (το 1895).

Ο Βίνσεντ μια πονεμένη μορφή ή ένας ανυπόταχτος άνθρωπος πρωτοπόρος και για αυτό παραγκωνισμένος απ τους καλλιτέχνες της εποχής του; Για εμένα ήταν ένα ανυπόταχτο πνεύμα που δίψαγε για συναισθήματα, να δώσει και να πάρει.Ολα του τα έργα αυτό φανερώνουν. Κατάφερε να πουλήσει μόνε ένα έργο, το κόκκινο αμπέλι της Αρλ, όπου εκεί ζωγραφίζει στο ηλιοβασίλεμα με βρεμένη απ την βροχή γη τους αμπελουργούς να μαζεύουν τα σταφύλια, με κόντρα φως στο πίνακα να λαμπιρίζει όλος απ την εξαίσια εικόνα του τοπίου στο ηλιοβασίλεμα μετα την βροχή. Πρώτος γιός της οικογένειας του, ανήσυχος, αλλά με βαριά ευθύνη και θρησκευτικό καθήκον να αντιστέκεται στα ονειρά του ο Βίνσεντ αρχίζει να ζωγραφίζει σε ηλικία 12 ετών.

Η λέξη εξπρεσιονισμος αποδίδεται στον τσέχο ιστορικό τέχνης Antonin Matějček. Έλεγε χαρακτηριστικά. "Ένας εξπρεσιονιστής επιθυμεί πάνω απ όλα να εκφράσει τον εαυτό του". Το ρεύμα των εξπρεσιονιστών αναπτύχθηκε στη Γερμανία αλλά δεν ήταν παρά μικρές ομάδες που ζωγράφιζαν έτσι. Οι ζωγράφοι που ζωγράφιζαν με αυτό τον τρόπο είχαν σαν προκάτοχό τους τον Βινσεντ Βαν Γκογκ και τον Μούνκ, αλλά και έργα απο την τέχνης της Αφρικής. Μάλλον οι εξπρεσιονιστές στη Γερμανία ήρθαν σε επαφή με τους φωβιστές στο Παρίσι γιατί και οι δύο ζωγραφίζουν με έντονα χρώματα αδιαφορώντας για την ακριβή απεικόνιση των μορφών τους.Μιά μικρή διαφορά ωστόσο υπάρχει. Οι φωβιστές ήθελαν να δημιουργήσουν όμορφες εικόνες αντίθετα με τους εξπρεσιονιστές που επιδίωκαν να δει ο θεατής το βάθος των συναισθημάτων τους.

Δυό πίνακες από αυτούς τους δύο ζωγράφους που ο ένας σαν πρωτοπόρος χλευάστηκε για την δουλειά του και ο άλλος συνεπαρμένος με την ζωγραφική της μουσικής έφεραν την τέχνη της ζωγραφικής πιό κοντά στη ανάδειξη των συναισθημάτων και μας βοήθησαν όλους τους μετέπειτα να δούμε πέρα απο την νατουραλιστική αποτύπωση της φύσης ή του ανθρώπινου σώματος.Γιά αυτό άλλοστε έχουμε και την φωτογραφία.Στην εποχή του Σεζαν μόλις είχε ανακαλυφθεί και  μάλιστα την πρώτη έκθεσή τους οι ιμπρεσιονιστές καταδιωκόμενοι απ τους ζωγράφου του καιρού ,εξέ θεσαν τα έργα τους στό φωτογραφείο ένος φίλους τους.

Με τον όρο αφηρημένη τέχνη αναφερόμαστε σε ένα σύγχρονο κίνημα στις εικαστικές τέχνες σύμφωνα με το οποίο αποκλείεται οποιαδήποτε αναφορά στην εξωτερική φυσική πραγματικότητα. Εναλλακτικά, μπορούμε να ορίσουμε ως αφηρημένη την μη παραστατική και μη αντικειμενική τέχνη.

Μικελάντζελο ντι Λουντοβίκο Μπουοναρότι Σιμόνι (Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni, 6 Μαρτίου 1475 - 18 Φεβρουαρίου 1564), γνωστός περισσότερο ως Μιχαήλ Άγγελος, ήταν γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας και ποιητής της Αναγέννησης. Σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς στην ιστορία της τέχνης. Υπήρξε ο μοναδικός καλλιτέχνης της εποχής, του οποίου η βιογραφία εκδόθηκε πριν το θάνατό του, στους Βίους του Τζόρτζιο Βαζάρι, ο οποίος επέλεξε να τον τοποθετήσει στην κορυφή των καλλιτεχνών, χρησιμοποιώντας για τον Μιχαήλ Άγγελο το προσωνύμιο ο θεϊκός (Il Divino).

Ανάμεσα στα έτη 1200 και 1400 μχ στην Ιταλία λίγο πριν αρχίσει η εποχή της αναγέννησης ,και ενώ η Βυζαντινή τέχνη φτάνει στο απόγειο της με κρητική και Μακεδονική σχολή.

Ο Ιταλός ζωγράφος Τζιόττο και η εποχή του
Ο Τζιόττο ντι Μποντόνε, μεγάλος Ιταλός ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας, ψηφιδογράφος, αρχι-οικοδόμος, γεννήθηκε γύρω στο 1267, στο Κόλλε ντι Βεσπινιάνο, κοντά στο Βίκκιο ντι Μουτζέλλο, στην Τοσκάνη. Σύμφωνα με την παράδοση, καταγόταν από αγροτική οικογένεια. Λένε ότι τον «ανακάλυψε» ο μεγάλος ζωγράφος Τσιμαμπούε- τον οποίο και ξεπέρασε σε φήμη- ενώ σχεδίαζε πάνω σε μια πέτρα πρόβατα του κοπαδιού του. Ο Τζιόττο έπειτα έγινε μαθητής του Τσιμαμπούε και τον ακολούθησε για πρώτη φορά στη Ρώμη γύρω στα 1280 και στην Ασσίζη, τα επόμενα χρόνια.

Ιερώνυμος Μπος (1453-1516)
Ο Ιερώνυμος Μπος γεννήθηκε πιθανότατα το 1453 στο 's Hertogenbosch, μια μικρή πόλη της Ολλανδίας στην επαρχία Noord Brabant. Γνωρίζουμε λίγες λεπτομέρειες για τη ζωή του, και ίσως όχι τις σημαντικότερες. Το πραγματικό του όνομα ήταν Jeroen van Aken και υπέγραφε τα έργα του ως Jheronimus Bosch, πιθανόν για να τραβήξει την προσοχή στη γενέτειρά του, το δάσος (bosch) του πρίγκηπα (hertog).