Ιστορία της Τέχνης

Η ζωγραφική, όπως και κάθε ανθρώπινη επίδοση, εκφράζει την εποχή της. Έχει μεγάλη ιστορία και συνδέεται άμεσα με την εξέλιξη, τη διαμόρφωση και τα στάδια πολιτισμού του ανθρώπου.

Δείγματα ζωγραφικής, που μάλιστα δείχνουν εξελιγμένη τέχνη, έχομε από την τελευταία περίοδο της παλαιολιθικής εποχής, που εκτείνεται από το 30.000-12.000 π.Χ. Βρέθηκαν μέσα σε σπήλαια, που ήταν η πρώτη ανθρώπινη κατοικία. Ο πρωτόγονος άνθρωπος ασχολιόταν μόνο με το κυνήγι για να ζήσει.

ΠΙΕΡΟ ΝΤΕΛΑ ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΑ
Ο «αποτραβηγμένος» ζωγράφος
Η έκθεση-γεγονός στο Κρατικό Μουσείο Μεσαιωνικής και Μοντέρνας Τέχνης του Αρέτσο για τον πρωτοπόρο δημιουργό της Αναγέννησης
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Α.ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΥ
(Ο κ. Αντρέας Γιακουμακάτος είναι αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.)
Λίγες φορές η έννοια του «ταξιδιού στην τέχνη» σημαίνει κυριολεκτικά τη φυσική περιήγηση, όπως συμβαίνει αυτή την περίοδο με την τέχνη του Πιέρο ντέλα Φραντσέσκα. Κορυφαίος εκπρόσωπος της τέχνης του ιταλικού Κουατροτσέντο, ο Πιέρο γεννιέται το 1412, έξι χρόνια μετά τη γέννηση του Λεόν Μπατίστα Αλμπέρτι και έξι χρόνια πριν από την εμβληματική έναρξη κατασκευής του τρούλου του καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας, σχεδιασμένου από τον Φιλίπο Μπρουνελέσκι. Τέκνο της «βαθιάς Τοσκάνης», κατάγεται από ένα μικρό χωριό κοντά στην πόλη του Αρέτσο, το Σαν Σεπόλκρο (κοντά στο χωριό Καπρέζε, γενέτειρα του Μιχαήλ Αγγελου), και από εκεί ξεκινά μια πορεία που τον οδηγεί στις Αυλές της Κεντρικής Ιταλίας: από την Τοσκάνη και την Ουμβρία ως τη θάλασσα της Αδριατικής, κέντρα τότε ανάπτυξης μιας «αστικής» διανόησης. Επιστρέφει όμως πάντα στο Σαν Σεπόλκρο, το χωριό του, στην οικεία φιλικότητα της περιβάλλουσας φύσης, στην ελεγειακή πλαστική των αλλεπάλληλων ήπιων λοφοσειρών που θα αποτελέσουν το φόντο σε πολλά από τα έργα του.

O Tiziano (Τισιανός) είναι από τους μεγαλύτερους τεχνίτες του χρώματος.

Ο Τισιανός γεννήθηκε στο Πιέβε ντι Καντόρε των Βενετικών Αλπεων ανάμεσα στο 1485 και στο 1490. Σε πολύ νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε στη Βενετία όπου μαθήτευσε κοντά στον Τζιοβάνι Μπελίνι (1430-1516) και συνεργάστηκε στην αρχή της καριέρας του με τον Τζιορτζιόνε (1475-1510).
Μετά τον θάνατο του Τζιοβάνι Μπελίνι, ο Τισιανός πήρε τη θέση του δασκάλου του ως επίσημου ζωγράφου της Ενετικής Δημοκρατίας ενώ παράλληλα η φήμη του γρήγορα ξεπέρασε τα σύνορα της πόλης των Δόγηδων. H πρώτη επαφή του Τισιανού με τον Κάρολο E´ έγινε όταν ο Κάρολος εστέφθη αυτοκράτορας στην Μπολόνια το 1530.

Αν ο Λεονάρντο ήταν ο ζωγράφος που αποικόνησε την ανθρώπινη αντίληψη για το πρόσωπο του θείου στο χαμόγελο της τζοκόντας και ο Μιχαλάτζελο εκείνος που απέδωσε τον άνθρωπο σαν εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού, ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος απέδωσε καλύτερα απ όλους την ανθρώπινη μεταφυσική αγωνία.
Ο el Greco, είναι ένας γίγαντας τηςπαγκόσμιας τέχνης, ο ζωγράφος που έζησε ανάμεσα σε δυό εποχές, στον παλιό κόσμο της τέχνης που χάνεται και στον καινούργιο που ερχόταν.
Αλλά το σημαντικότερο, ήταν ο προφήτης των μοντέρων καιρών.

Ο Ελ Γκρέκο (Δομίνικος Θεοτοκόπουλος) γεννήθηκε το 1541 στο  Χάντακα του Ηράκλειο της ενετοκρατούμενης Κρήτης, που αργότερα θα χαρακτηρίστει ως ένας από τους πιο ανήσυχους και αινιγματικούς ζωγράφους όλων των εποχών.
Στην Κρήτη έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής και δέχτηκε τις επιδράσεις των Κρητών ζωγράφων και της βυζαντινής τέχνης.
Το 1566 πηγαίνει στη Βενετία και μαθητεύει στο εργαστήριο του Τιτσιάνο από όπου αφομοιώνει τη δυτική τάση στη ζωγραφική. Αργότερα στη Ρώμη και τελικά στο Τολέδο της Ισπανίας το 1577. Εκεί πήρε και το όνομα «Εl Greco».

Με τον όρο Μπαρόκ (Baroque) αναφερόμαστε είτε στην ιστορική περίοδο 1600 - 1750 που ακολούθησε την Αναγέννηση (ειδικότερα τον Μανιερισμό), είτε στο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ύφος που διαμορφώθηκε την περίοδο αυτή. Το ύφος του Μπαρόκ αποτέλεσε ένα νέο τρόπο έκφρασης που γεννήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας, απ' όπου εξαπλώθηκε σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Χαρακτηρίστηκε από ένα έντονο δραματικό και συναισθηματικό στοιχείο, ενώ εφαρμόστηκε κυρίως στην αρχιτεκτονική, τη γλυπτική και τη μουσική, αλλά συναντάται παράλληλα και στη λογοτεχνία ή τη ζωγραφική.

Ο Δον Ντιέγκο Ροντρίγεθ ντε Σίλβα - υ - Βελάσκουεθ (1599-1660), ο κορυφαίος των Ισπανών ζωγράφων και ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του κόσμου, γεννήθηκε στα 1599 στη Σεβίλλη από Πορτογάλο πατέρα και μητέρα Ισπανίδα, το γένος Βελάσκουεθ, που με το επίθετό της έμεινε γνωστός στην Ιστορία.

Δάσκαλοί του ήταν ο ζωγράφος Ερρέρα και ο Πατσιέκο, που παντρεύτηκε την κόρη του Χουάνα. Η πρώτη περίοδος της δουλειάς του, εμπνευσμένη από την ευτυχισμένη ζωή του κοντά στην όμορφη και αγαπημένη του γυναίκα, άφησε ένα πλήθος αριστουργηματικά έργα θρησκευτικού περιεχομένου, με πρότυπο σε όλα τη γυναίκα του.

Βυζαντινή λέμε την τέχνη που αναπτύχθηκε εις τις χώρες που επεκτάθηκε η κυριαρχία και η πνευματική επίδραση του Βυζαντίου από της ιδρύσεως μέχρι της αλώσεώς του από τους τουρκους.
Η χριατιανική τέχνη συνδέθηκε μοιραίως με την Βυζαντινή αυτοκρατορία και την προ χριστιανική τέχνη στη Ρώμη.
Εχουμε λοιπόν την πρωτοχριστιανική τεχνη(1 εως 4 αιων μχ) την Βυζαντινή τέχνη και την Μεταβυζαντινή τέχνη.
Η τελευταία περιλαμβάνειτην τέχνη μετά και λίγο πριν άπο την άλωση κυρίως απο 'Ελληνες, Κρήτες και Μακεδόνες ζωγράφους οι οποίοι εξακολουθούν να συμμορφώνονται προς τις παραδόσεις της Βυζαντινής τέχνης.
Στην δύση δε οι εκεί καλλιτέχνες ακμάζουν με μια άλλη τέχνη την Δυτική ή την τέχνη της Αναγέννησης.

Οι ιδέες δεν μένουν πάντα σταθερές , συμπληρώνονται από άλλες ιδέες , πολλές διαγράφονται , πεθαίνουν , κι' ακόμα γεννιούνται καινούριες . Πολλές φορές μάχονται η μία την άλλη γιά την επικράτηση της ισχυρότερης , της καλύτερης , της πιό ανθρώπινης , της πιό αφομοιώσιμης απ' την κοινωνία , αυτής που ταιριάζει στην κάθε εποχή . Κάποτε το πετυχαίνουν  τότε δημιουργείται ένας κόσμος με ιδανικά , με κοινά κοινωνικοπολιτικά στοιχεία , μ' ένα κοινό τρόπο έκφρασης . Έτσι δημιουργούνται οι λογοτεχνικές σχολές .

Γάλλοι καλλιτέχνες Μπαρόκ

* Vouet, Simon [1590-1649]
* Callot, Jacques [1592-1635]
* Tour, Georges de La [1593-1652]
* Boulogne, Valentin de [1591-1632]
* Champaingne, Philippe de [1602-1674]
* Poussin, Nicolas [1594-1665]
* Lorrain, Claude
* Watteau [1684-1721]
* Boucher, Francois [1703-1770]
* Chardin, Jean-Baptiste-Siméon [1699-1779]
* Tour, Quentin de La [1704-1788]
* Fragonard, Jean-Honoré [1732-1806]
* Vouet, Simon [1590-1649]

Όλη η Ευρώπη ζούσε μιά εποχή συναισθηματικής αναγέννησης μέσα απ την τέχνη του μπαρόκ

Η Ισπανία δεν θα αποτελούσε εξαίρεσηRibera, Jusepe de [1591-1652]
Χοζέ Ριμπέρα
πληροφορίες απο βικιπαίδεια
Ο Χοζέ δε Ριμπέρα (José de Ribera, 1591 - 2 Σεπτεμβρίου 1652), γνωστός και ως Τζουζέπε Ριμπέρα ή με το ιταλικό προσωνύμιο Lo Spagnoletto (ο μικρός Ισπανός), ήταν Ισπανός ζωγράφος και χαράκτης της μπαρόκ περιόδου. Παρά την ισπανική του καταγωγή, έζησε κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στην Ιταλία.